‘Als ik mijn connectie met Ameland zou moeten omschrijven, is dat heel kort, in één woord: thuis’ vertelt Jeanet de Jong. ,Dat komt door de mensen, de omgeving, de zee, het strand en de taal. Ik ben geboren op Ameland en heb ongeveer tien jaar in Friesland en Groningen gewoond. Inmiddels ben ik alweer achttien jaar terug. Maar in Groningen en Friesland spreekt natuurlijk niemand het Amelandse dialect. Het is heerlijk om dat wel weer te kunnen doen met mijn familie. Dat dialect zit heel diep en versterkt het thuis gevoel. Wat ik qua natuur het meest mis als ik niet op Ameland ben, is de zeelucht en het geluid van de zee. Dat voelt zo vertrouwd.’
Jeanet vertelt graag over haar eiland. ,Ik wandel bijna elke dag. Voor mij is de perfecte wandeling als ik een stuk over het strand kan lopen. Het liefst ga ik naar het strand aan het einde van de Badweg., met het uitzicht op de Robbenbank. Dat is een mooi plekje. Het is lekker om in de natuur te zijn. Het ontspant en geeft inspiratie. Je kunt beter nadenken als je wandelt in de frisse natuur. Je ziet een heleboel dingen om je heen. Boven alles is het ook nog gezond.’
Om op te groeien als kind had je op Ameland veel vrijheid. We hadden het strand, het bos en de duinen als ons speelterrein. Het was een veilige omgeving om op te groeien. Als kind zijnde konden we met vriendjes en vriendinnetjes gaan en staan waar we wilden. Wel werd ons het gevaar van de zee bijgebracht: nooit zwemmen met zakkend water bijvoorbeeld, en op elkaar letten als je het water in ging.
Jeanet is eigenaar van Persbureau Ameland. Ook in haar werk, speelt de natuur een grote rol. ,Op verschillende manieren kom ik met mijn persbureau in aanraking met de natuur. Denk aan gebeurtenissen die de natuur zelf veroorzaakt, zoals duindoorbraken en strandval. Strandval is het plotseling in zee glijden van een stuk strand. Maar ook bij ingrepen in de natuur door de mensen. Kijk bijvoorbeeld naar wat er gebeurt met het fietspad in het Hagendoornveld. Of naar de sanering van de oude boorlocatie. Als het over de boorlocatie gaat, die te laat afgebroken wordt en daardoor begint in te storten, is dat geen leuk onderwerp om over te schrijven. Ik ben daar wel bezorgd over geweest.’
Ze ziet dat mensen steeds vaker de natuur in trekken. ,Het wordt steeds drukker en er wordt meer georganiseerd. Daardoor worden de duinen steeds meer betreed, wat natuurlijk niet de bedoeling is. De coronatijd heeft ook een ander soort publiek naar Ameland gebracht dat niet direct ‘Waddeneiland minnend’ is, maar hier ook wel eens wil kijken omdat reizen naar het buitenland niet kan. Misschien hebben ze minder hart voor het gebied en gaan minder respectvol om met de natuurgebieden. Je ziet ontzettend veel mensen in de duinen springen en rond rennen. Maar de duinen zijn natuurlijk wel onze belangrijke kustverdediging.’
De liefde voor het mooie Ameland zit diep, in elk jaargetijde. Ik zwem graag in de zee. Het liefst het hele jaar door. Soms zwemmen er zelfs zeehondjes in de buurt. Als je het water in gaat krijgt je lichaam een enorme opdonder en begint je hele lichaam te tintelen. De koude golven laten je echt realiseren dat je leeft.’